Havo harorati kechigiga qaraganda ancha yuqori. Oq köylak va qora shimlarni kir uchun tayyorlab, chang köchalar böylab, pastqam devorlardan ba'zi bir tanish örtoqlarimning hovlisiga möralab-möralab kelardim. Özimizning uyga yetib kelganda esa, nariroqda örtoqlarim ag'darilgan örik daraxtidagi dovuchalarni terib yeyishayotganini kördim. Bolalar menga "buyoqqa kel" degandek qöl ishorasini berishdi. beixtiyor ösha tomonga shoshildim. Darvozaxonamiz(garaj) ostonasidagi tokchaga portfelimni qöyib ortga tisarilgan edim, ortimdan "Yusuuuf" degan chözib chaqiriq ovozi eshitildi. "obboo, körib ulguribdilarda" dedim ichimda. Bu ovoz egasi mening yagonaginam-onam edi.
-Hoo, oyijon.
-Qayoqqa yana, endi keldingku özi.
-Bolalar nariroqda dovucha terishyabdi, ösha yerga.
-Portfelingni qölingga olda, tezda uyga! Oyimning fellarini bilaman, qarorlaridan qaytmaydigan qaysar ayollar turkumiga kiradilar. Shashtim pasayib indamay uyga kirib ketdim.
Men 9-sinfda öqiyman. A'lochilardanman desam, tuppa-tuzuk yolg'on böladi. Maktabdagi kunim eutböl öynash bilan ötib ketadi. Uyda ham bösh qoldim deguncha, köchaga chiqib örtoqlarim bilan futböl öynardim. Uydagi ishlar meni qiziqtirmasdi. Darslarimni ham vaqtida tayyorlamas edim. Yolg'iz ög'il bölganimgami, uyimdagilar meni könglimga qarashardi. Kiyimlarimni alishtirdimda, hovlimizga chiqdim. Hovlimiz uncha katta bölmasada, bu yerdan olma, gilos, uzum va örik darahtlari ekilgan. Darvozadan kirganingizda tög'rida hovlimiz, öng qölda xonalar, oshxona joylashgan. Uyimiz xonadonlar orasida joylashgani uchun, uch tarafimizda ham qöshnilar bor. Shunday qilib, hovliga chiqdimda, uyimizning bir burchagida joylashgan örik darahtiga közim tushdi. Oldingi yilgiga qaraganda hosili shovul ekan. Bahorning birinchi oyi bölgani uchun, endi örikka aylanishga harakat qilayotgan dovuchalar odamning ishtaxasini ochardi. Daraxt tagiga borib shippagimni tepaga otdim. Tushmadi. Yana bir otganimda uch-tört dovucha yerga tökildi. Yerdan olib yeya boshladim.
-Yuvib ye!
-Hop.
-Uying töla dovucha bölsayu, sen köchada yemoqchisan.
-Örtoqlarim bilan qiziqda oyi.
-Qorning ochib ketgandur. Yur moshxörda qilib qöygaman, ichib olaylik. Oyimning tayyorlagan ovqatlari men uchun har qanday taomdan afzal edi. Pazandalikda tengi yöq oyimning ovqatlarini yeb böldimda, "dars" qilishga kirib kettim. Men oyimga yoki dadamga "dars qilaman" deb, uyga kirib boshqa mashg'ulotlar bilan shug'ullanar edim. Asosan, kitob öqirdim. Tög'ri, kitob ham bu dars. Ammo, men voyaga yetganlar, turmushga chiqish arafasida turganlar öqiydigan kitoblarni öqirdim. Ularni orasida meni esimda qolgani: "Lazzat tuyg'usi", "Birinchi kecha", "Jinsiy aloqa sirlari" va "Ehtiros" kitoblari edi. Shularga öxshash kitoblar yana bor edi. Ularni jildi yöqligi tufayli, nomini bilmasdim. Kitoblarni doim har xil joylarga berkitib yurardim. Bunday kitoblar bilan meni Ravshan döstim ta'minlab turardi. Ravshanlarning uyi bizning köchamiz boshida joylashgandi. Aytishicha, akasi uylanishidan oldin mana shu kitoblarni olib kelgan ekan. Endi unga kitoblar kerak emas ekan. Ravshan hammasini allaqachon öqib bölgandi. Hozi ham jildi yöq qandaydir kitobni oldim. Buni kecha Ravshan bergandi. Muqaddimani öqib ötirmasdan, birinchi mavzuni öqiy boshladim. Bu yerda kuyovning chimildiqdagi harakatlari haqida batafsil yozilgan ekan. Behosdan asbobim qimirlay boshlaganini his qildim. Tobora kitob ichiga kirib borar ekanman, shimim ichidagi "ukajon" köproq uyg'onardi. Qiziqish ortib borardi. Shunday qiziqish bilan öqib ötirganimda, oyim chaqirib qoldilar, ösha öqiyotgan joyimdan buklab körpacha tagiga qöydimda, oshxonaga bordim. Oyim kechga ovqat pishirayotgan ekanlar.
-Mana bu pöchoqni qöshnikiga tashlab kel!
-Hop, dedimda hovliga chiqdim. Pastki tarafdagi qöshnimiz uyiga chiqishim kerak edi. Ularni uyiga 3ta uy naridagi köchadan aylanib ötib borish kerak edi. Oldinlari bu uchun erinmasdim. Ammo hozir, kitob meni öziga chorlayotgan bir vaqtda, buncha masofa men uchun uzoq tuyuldi. Ikkilanib turdimda, devor tagiga bordim. Narvonni devorga turg'izib, devor ustidan pöchoqni hovliga tashlab yubordim. Bu ishni avval ham qilgan edim. Oyim urushib bergani uchun boshqa bunday qilmayotgandim. Narvondan endi özimizning hovliga tushayotganda közim behosdan notanish qizga tushdi. U juda ham gözal qiz edi. Sochlari yoyib olingan, qoshlariga ösma surtilgan, qomati öziga beqiyos yarashib turgan bu qizni, qöshnimiz hovlisida birinchi bor körishim edi. Mening e'tiborimni, uning lozimsiz oyoqlari öziga jalb qilayotgandi. Tizzadan teparoq ochiq oyoqlarni umrim böyi juda ham kam körgan edim... Shu uchunmi yoki kitobdagi öqiganlarim uchunmi, asbobim hali ham tikroq holatda edi. Uni ustida qizil lozimsiz köylagi juda ham yarashib turgandi. U chap qölida daftar, öng qölida tishlangan olma bilan hovlida aylanib yurardi. Narvonga qulay joylashib olib, tomosha qilishda davom etdim. Bu hovlida mendan ikki yosh katta Oqil degan bola turardi. Oqillarning hovlisi biznikidan ancha katta edi. Ularning hovlisidan ariq oqib ötgan va ularning qöyxonasi bor. Boyigi qiz qölidagi olmani ariqga oqizib yubordida, ariqdan suv olish uchun möljallangan zinaga mayinlik bilan ötirdi. Voy hudo... U men tomonga qarab ötirardi. Yoyma qizil etaklari va oyoqlari orasidan körinib turgan oq mato meni vujudimni ehtirosga töldirib yuborgandi. Nahotki... Nahotki, bu qizlarning trusiki bölsa, uni birinchi martta körishim edi. Men hayojanlanardim, hayratda edim. Oyoq orasidagi manzara "ukajon" qaddini tik qilgan edi. Bu manzarani töliq körishimga örik daraxtimizning shoxi halaqit berardi. Men ortga qarab oyim yöqligiga ishonch hosil qildimda, yerga tushib narvonni sal öngroqga surdim. Harakatimdan biroz tovush chiqqani tufayli, g'ashlanib yana ortga qarab qöydim. Taxtakachga urilayotgan pichoq tovushidan, oyimning oshxonada ekanliklarini bilish oson böldi. Narvonga kötarilib narigi hovliga qarashimni bilamanki, boyagi qiz men tomonga qarab turardi. Savol bermoqchidek bölib yoydek qoshlarini chimirib ötirardi. Men uning bir yuziga, bir oyoqlari orasiga qarardim. Payqab qolmasin deb, yuzimdagi ög'rincha körinishni yöqotdimda, unga qarab jilmaydim. Bu ahmoqona qiliqni jilmayish emas, iljayish desa, tög'riroq bölar edi. U meni yuzimdagi özgarishdan söng, menga ham tabassumini sovg'a qildi. U endi juda ham chiroyli bölib ketgandi. Behosdan uning oyoqlari orasiga közim ketib qolardi. U buni sezdi shekilli, örnidan turib köylagini bir qoqdida, menga olaqarash qilib, ensasini qotirib ketdi. Men uni ortidan tikilib qoldim. Yurganida sochi va qizil köylagi etaklari chapga-öngga silkinib ajoyib manzara hosil bölardi. Juda ham chiroyli yurishlar bilan xonalardan biriga kirib ketdi. Xonaning pardasi qimirlagani sezildi. Sal pastlab poylab turgandim, u derazadan men tarafga möralay boshladi. Yana bir marta qölga tushdim. U tezlik bilan parda ortiga ötdi. Uni boshqa köra olmasligimni bildimda, narvondan tushib oshxonaga bordim. U yerda oyim ovqat bilan ovora edilar. Turshak sörib, oyim bilan biroz gaplashib ötirdim. Kech tushib dadam keldilar va birga ovqatlandik. Ovqat ustida oyim dadamga, Oqillarning uyiga shahardan mehmon bölib, qandaydir qarindoshi kelganini, ta'til tugaguncha shu yerda bolachaga, ya'ni Oqilning ukasi Umarga qarab ötirishini aytib ötdilar. Men esa ovqat ustida bög'zimga nimadir tiqilib, yötalib qöydim. Qörqqandim. U qiz men haqimda, uni poylaganim haqida aytib bersachi? Yög'aa, unchalikka bormas. Özim bilan hayolimda shunday savol-javob qilib, ovqatni ham yegim kelmay qoldi.
-Yusufjon, ovqatingni yemaysanmi?, dadam meni köpincha Yusufjon deb chaqirar edilar.
-Qornim töydi.
-Unaqada bugun ertaroq uhla, ertaga azondan oying bilan Zarif akangnikiga ketamiz.
-Men bormaymanmi?, hayron bölib oyim va dadamga qaradim.
-Sen uyda qorovul bölib qolasan. Yöl uzoq bölsa, yaxshisi shu yerda qolaver. Töy kuni borasan.
Kayfiyatim tushib, dasturxonga duo öqilganidan söng, xonamga kirib ketdim. Shiftga termilib yotar ekanman, hayolimdan boyigi qiz ketmas edi. Uni oq trusikini esladim, ohhh bu manzara közlarimga muhrlanib qolgandek edi. Asbobim qimirlay boshladi, hayollarimning özida qimirlagan asbobimni, ösha oq mato tomon olib borgim kelardi. Ammo buni iloji yöq edi. Hayol sura-sura uyqum kela boshladi va közlarimni yumib uyquga ketdim...

-Mayli bolajonim biz ketdik, eshikni qulflab olsang chakki bölmasdi.
-Hop, salom etinglar hammaga! Dadam va oyim yangi chiqqan, shahardan olib kelingan "Matiz" mashinasida uzoqlashib borishardi. Men bir narsadan fahrlanardim, mahallamizda "Matiz" mashinasi faqatgina bizda bor edi. Ularni kuzatdimda beihtiyor uyga kirdim. Ehhh, meni tashlab ketishdi, endi nima qilaman, maktab ham endi ön kun yöq. Aksiga olib, köchada bolalar ham yöq. Hovlida hayol surib turgandim, narvonga közim tushdi. Kechagi ishlar esimga tushib, narvondan tepaga kötarildim. Hovlida hech kim yöq ekan. Qöyxonada bir-birini pinjiga kirgan qöylar körinardi holos. Hech kim yöqligi tabiiy, chunki bular yaqinda katta yöl yoqasiga milliy taomlar oshxonasini ochishgandi. Hamma ösha yerda bölsa kerak, mijozligi juda köp. Oqil ham aytgandi, kartoshka-sabzilarni artib ötirayotgan ekan. Narvondan tushib, örik darahtiga chiqdim. Dovuchalarga hujum qila boshladim. Bizning örik darahtimizdagi dovucha juda ham nordon edi. Tishlarim qamashib ketsada, ishtaham ochilib yeyaverardim. Og'zimni köpirtirib dovucha yeyayotganimda, qöshni tarafdan bolaning kulgan ovozi eshitildi. Hech qancha ötmasdan devor tagida bola yetaklagan kechigi qiz paydo böldi. Qöshnining uyiga ötgan daraht shohlar tagida keldida, kechagi tabassumdan yana bir marta hadya qildi. Kechagi ishim uchun undan ozgina uyalibroq turar edim. Huddi kechagi köylakda bir qöli bilan bolan qölidan tutgan holda turar edi.
-Umarjon, akaga salom bermaysanmi?, u bolaga egilib qarab shunday dedi. Men bu gapdan biroz yengil tortdim.
-Bolani qiynamang, endi tili chiqyaptiku özi, bu gapni men ham hushchaqchaqlik bilan aytdim.
-Unday bölsa siz örgatingda. Qiz shöhroq va hozirjavob ekan.
-Nega endi men, özini akasi borku.
-Özini akasi ishdaku, u men bilan hazil qilganday, menikidaka ohangda gapirdi.
-Unda siz örgating! Aytgancha siz kim bölasiz Oqilga?, dovucha yeb unga tepadan qoshlarimni chimirib savol berdim.
-Oqil mening holamning ög'illari böladi.
-Haa, demak siz shahardan kelgansiz, siz haqingizda aytgandi.
-Ha, meni ismim Diyora. Siznikichi ög'ri bola.
-Nega ög'ri bölarkamman?, sal qovoq solib gapirdim.
-Kecha huddi ög'rilarga öxshab devordan möralab turgandizku. Men bir oz uyalibroq qolgandim.
-Yög'aaa, men faqat... haligi... haa pöchoq tashlayaptudim.
-Közingiz boshqa yerda ediku ög'ri bola, u menga bu gapni qosh chimirib gapirdi. Bu gapdan bög'zimda dovucha tiqilib qoldi. Bir necha ön soniya yötalib, tomoq tagiga urib-urib özimga keldim. Közlarim qizarib ketdi.
-Tuzukmisiz?
-Haa, dovucha tiqildi, u tepasidagi örik darahtiga yaxshilab razm soldida, menga murojaat qildi.
-Bizga ham oz-moz tashlang Yusuf ukam!
-Meni otimni qayerdan bildiz va nega uka deyabsiz?
-Men kollejda ikkinchi kursman, kecha Oqildan siz haqingizda söragandim.
-Ha, katta ekansizku opa, men 9-sinfman, beihtiyor unga kulimsirab, bir ikki dovucha tashladim. Ilib ololmagach, halta olib chiqsa, terib berishimni aytdim. U esa bolani kötargancha chopqillab oshxonaga kirib ketti. Birozdan söng u hovlida turgan uzunroq chöp bilan menga haltani uzatdi. Haltaga dovuchalarni tera boshladim. Bu orada uyoq-buyoqdan gaplashib, yaxshilab tanishib oldik. Men uni bir-ikki gaplaridan hayron bölardim, juda shöh ekan. Özim özimga "shaharliklar shunday bölsa kerakda" deb qöyardim. U menga yaqinroq kelib Umarni daraht shohlariga kötarib öynata boshladi. Tepadan esa... Tepadan uning köylak ostidagi kökraklari arig'i körina boshladi. Men bu holdan biroz g'alatiroq böldim. Asbob ham qaddini özgartira boshladi. Ahvol borgan sari yomonlashib, noqulaylik ortib borardi. Pastga qaramay desam ham iloji yöq, bor vujudim közlarimga buyruq berayotgandek edi. Shimni toridan kiyish ham, mana endi öz zararini körsatayotgandi. Qaddimni bukdimda, terishda davom etdim. Bizning örik daraht kattagina bölib, Oqillarning uyiga ham ancha-muncha shoxlari ötib turardi. Men ösha shoxlar ustiga ötib tera boshladim. Bu yerdan juda ham yaxshi körinayotgan kökraklarning tepa qismi, meni öziga sehrlab olgandi. Men juda ham omonatgina turar edim. Chunki, belim bukilgan, tepadagi shoxning kichigiga qölimni qöyib olgandim. Halta esa shoxlardan biriga ilingandi. Shu tob haltani olaman deb qöl chözgandim, oyog'im toyib, ushlab turgan shoxim sinib ketdi...

-Yusuuuf, Yusuf... Ufff... Endi nima qilaman..., qulog'imga shunday ingrashga öxshash ovozlar chalinib, asta közimni ochdim. Qarshimda Diyora hursand holda, közlarida yosh bilan nimalarnidir bijirlardi.
-... Hayriyate, özinga kelding, qörqitvordinku ahmoq, ehtiyot bölmaysanmi?, u shunday deb men tomonga egilib yuzimdan öpib qöydi. T judayam hursand edi. U öng qölimdan ikki qöli bilan qattiq ushlab olgandi. En qizig'i meni futbölkam yechilgan, peshonamga nam doka qöyilgandi. Ozmuncha özimga kelib:
-Nima böldi özi, yiqilib tushdimmi?
-Haa ahmoq yiqilib tushding, öng yelkang bilan yerga qattiq tushding. Aslida men aybdorman, kechir meni, nafsimni tiyganimda shunday bölmasdi.
-Yög'aa, iya dovuchchalar qani, darahtda qoldimi?
-Qöysangchi öshalarni, men qörqib ketdim, ölib-pölib qolmadingmikan deb öyladim, u haqiqattan ham bu ishdan afsuslanib gapirardi. Terlab ketayotganimni his qilib, oynadan hovliga qaradim. Quyosh tik kötarilgandi.
-Soat necha böldi?, dedim hayrat ohangida Diyoraga qarab.
-bir böldi, naq tört soat uhlading.
Shoshilib örnimdan turmoqchi edim, öng yelkam va qölimda kuchli og'riq paydo böldi.
-Yöq turma, dam ol, hozir ovqat olib kelaman.
Men indamay bosh silkib qöydim. U esa qizil köylak, kalta etakda yugurgilagancha oshhona tomonga ketdi. Men esa negadir uni tezroq kelishini hohlar edim. Ön daqiqa ötar-ötmas shippak ovozlari eshitilib, ayvon boshida Diyora körindi. Ayvon ochiq bölishiga qaramay, ovqat hidi hammayoqni egalladi. U patnisdagi narsalarni xontahta ustiga qöyib, meni yonimga kelib tizzalab ötirdi.
-Qani endi turamiz, tushlik qilib olaylik!
U meni qöltig'imdan tutib, turishimga yordam bermoqchi böldi. Etim jimirladi. Ammo, bu qöllar juda ham yoqardi. Men unga battar og'irligimni tashlab, qöllarimdan mahkamroq ushlashga majbur qilardim. Uning nozik qöllari mening badanimga tekkanida, shimim ichida özgarish boshlandi. Uning katta kökraklariga juda yaqin turgan tirsagimni ataylab ozgina kötardim. Endi tirsagim uni kökraklarini sezar edi. Bu holatdan Diyora menga bir qarab qöydi va kulib:
-Ahmoq, dedi. Diyora özini ozgina mendan chetga oldi. Men esa aksincha, uning kökraklariga qölimni tekkazib turaverdim. Xontahta yoniga bir amallab yetib oldik. Hohishim teskari bölishiga qaramasdan kökraklardan qöl uzdim. Shijoatim oshib borardi. Bu qizni tezroq pinjimga kirishini hohlardim. Ovqatni yaqinroq surdimda, qoshiqni olmoqchi bölib, ataylab:
-Jin ursin, qölimni kötara olmayabman.
-Hech qisi yöqda, men ichirib qöyaman.
-Qanday bölarkin Diyorapa?, dedim huddi bundan uyalganday.
-Kechadan beri qanddak bölayaptida ög'ri bola.
Biroz öng'aysizlanib:
-Agar hapa qilib qöygan bölsam...
-Hapamasman, xursandman ög'ri bola.
Bu gapdan ichimdagi unga qarshi turgan uyat parchalanib ketdi. U nozik harakatlar bilan menga ovqat yedirardi. Men esa bir qoshiqqa, bir Diyoraning közlariga qarab, shirin shörvani ichishda davom etdim. U menga xontahtaning yon tomonidan qoshiq uzatardi. Har uzatganida uning egilgan jussasi orqali menga kökraklar tepa qismi körinib azob berardi. Ariqchaning gözalligidan zavqlanar edim. Ovqat ichib bölib, bu uyda qolishga boshqa bahona topa olmadim. U ham menga ketishim kerakligini, hademay uydagilari kelib qolishini ta'kidladi. Men istar-istamas hovli böylab darvoza tomonga sekin yura boshladim. Judayam bu hovlida qolgim kelardi. Hayolimga Umar kelib qoldi.
-Aytgancha Umar qani?
-Uxlayabdi.
-Haa.
Bu bergan savolim, shu uyda qolish uchun oxirgi najoddek edi göyo. Ortimdan eshitilgan gapdan bor vujudim yayrab ketdi.
-Töhta!
-...!, jim holatda unga chaqnagan közlar bilan qaradim.
-Darvozadan chiqma iltimos!
Men nima demoqchi bölganiga tushunib, cherdakka qöyilgan narvonni devorga qöydim. Qölim biroz og'ridi. Devordan oshib ötarkamman, közim daraht shohida ilinib turgan dovucha töla haltaga tushdi.
-Dovucha qolib ketibdiku, hozir obtushib beraman.
-de, kerakmas, chiqma!
-Nega ekan, siz uchun mehnat qilib terdimku!
U jim. Men asta tepaga kötarilmoqchi edim, öng qölim va belim bunga tösqinlik qildi. Qölimni kötarsam kuchli og'riq kötarilayotgandi. Buni körgan Diyora:
-Hoy, tushaqol.
-Shunday qolib ketaveradimi axir?
-Men chiqaman tush!
Men huddi hech narsani bilmaganday qöshni hovliga qaytib tushdim. U narvondan chiqishga chiqib, devor ustiga yetganda köylagi yodiga tushib qoldi. Men uzoqroqda turgan edim. Biroz öylandida, davom etib darahtga chiqdi. Bor kuchimni yig'dimda, u tomon qadam tashladim. U menga buyruqga öxshatib:
-Kelma!, dedi.
-Yana bitta shoxga kötarilsangiz, haltaga qölingiz yetadi.
-Yetmayaptiku. Hoy, nega kelding, nariroqqa bor ahmoq!
Uni gaplaridan va yuzidagi ayyorlikdan gaplarini teskarisiligi bilinib turardi. Men hech narsa eshitmaydigan va tushunmaydigan ahmoqlarga öhshab, uni qoq tagiga yetib keldim. Shoshilmasdan daraht shohlari uzra tepaga qaradim. ... . Mana buni manzara desa böladi. U mening tepamda, yelka kengligida ochilgan oyoqlari bilan turar edi. Men beihtiyor uning oyoqlari orasiga tikilardim, közim uzilmasdi. U ham atay qilganday ösha yerda qimirlamay turar edi. Men oyoqlar orasidagi oq ich kiyimni qölim bilan ushlagim, tiqib yubordim. Katta-katta ochilgan közlar menga qarab turardi. U ichidan chiqib kelayotgan ovozni qöyib yubordi:
-Ohhhhh, dedi bor ehtirosi bilan. Bir maromga tushib olgandim. Bunaqasi menda birinchi marta bölayotgani uchun juda ham yoqimli hamda ehtirosli tuyulardi. Asbobim devorlarga tirmashib ichkariga kirar, bu tor eshikdan ichkariga kirish huzur bag'ishlardi. Bunday lazzatga ortiq chiday olmasdan Diyora bilan baravariga ehtirosli ovozlar chiqa boshladim.
-Ohhh, mazza!
-Ahh, ayy, yana, oooh!
Ehtiros va kuch berayotgan bu harakatlarni, yaqinlash vaqti kelayotganini his qildim. Harakat ritmini oshirdim. Olgan könikmalarimga tayanib, tugallanish vaqtiga asbobimni tashqariga chiqardim. Suyuqlikning bori qorin ustiga tökildi. Diyora esa boshini öng-chap qilib, ehtiros og'ushidan chiqa olmayotgan edi. Bor ehtiros, g'ayrat va kuchim shilliq bölib chiqib ketgandan söng, ozgina böshashdimda, sergak tortdim. Besh daqiqa oldin umuman qorasini körsatmagan uyat, mana endi yuzlarimda va harakatimda körinayotgan edi. Bu holatdan, ya'ni ikkimiz qip yalong'och, bir xonada turganimizdan uyala boshladim. Bu xonada ortiq qolgim kelmadi. Kiyimlarni kiyib oldim. Körpachaning ustida kiyimlardan halos bölib, ehtirosdan endi uyg'onayotgan sanam, menga hayron bölib qaradida, tirsaklari bilan körpachaga yarim tayangan holatda yotardi. Men uni holatiga e'tibor bermaganday honadan tezda chiqib ketdim...

Erta tongdan oila a'zolarim bilan nonushta uchun barvaqt uyg'ondim. Kechagi holsizlikdan, asar ham qolmagandi. Diyorani yana körish niyatida dovucha bahona darahtga chiqdim. U hovlida yöq.
-Ertalabdan dovucha nimasi? Nonushtaga tush!, oyimning gaplaridan söng, istar-istamas tushib, oshxonaga bordim. Ishtaham yöq bölsa ham, qistovlar tagida non tishlab ötirdim.
-Bugun biz amakingnikiga sumalakga ketamiz Yusufjon. Sen esa uyda yana qorovul bölib qolasan!
Bu gapdan na hursand, na hapa böliwimni bila olmadim. Ammo, oyimning aytgan keyingi gaplari, meni 180gradusga özgartirib yubordi... anu shaxarlik qiz shaxarga qaytib ketibdi.....
Shu bilan uni qaytib kormadim lekin rosa soginaman